Vergelingsziektevirus wordt overgebracht door bladluizen, waarvan de groene perzikluis (Myzus persicae) de meeste efficiënte vector is. Er zijn drie soorten vergelingsziektevirussen:
Beet Yellows Virus (BYV), Beet Chlorotic Virus (BChV) en Beet Mild Yellowing Virus (BMYV). De laatste jaren wordt bij de afdeling Diagnostiek van IRS voornamelijk BMYV en BChV aangetroffen in monsters die verspreid over Nederland zijn genomen. Dit zijn beide persistente virussen, wat betekent dat groene perzikluizen het virus hun hele leven bij zich dragen en dus ook hun hele leven over kunnen brengen. Het virus kan worden beheerst door de bladluizen te bestrijden. Doel van dit onderzoek is de effectiviteit bepalen van verschillende soorten insecticiden voor de bestrijding van BChV en groene perzikluis. Omdat de zwarte bonenluis ook veel voorkwam in de proef, is het effect op deze bladluissoort ook meegenomen in dit onderzoek.
Er werd een proefveld aangelegd in Westmaas waarbij groene perzikluizen, die vooraf geïnfecteerd waren met BChV, op 14 mei 2019 (47 dagen na zaai) werden uitgezet. Hierbij is het wel belangrijk te realiseren dat dit tot een veel hogere infectiedruk heeft geleid dan in de praktijk wordt gerealiseerd. In de praktijk is maximaal 1% van de bladluizen besmet met virus, terwijl dat nu 100% was. Drie dagen na de inoculatie zijn de verschillende bespuitingen uitgevoerd. De behandeling met Vydate 10G werd tijdens het zaaien in de zaaivoor toegepast.
Op basis van dit proefveld kunnen de volgende conclusies worden getrokken:
• Uit de telling vijf weken na zaai bleek dat alleen Vydate 10G effectief was in de beheersing van de zwarte bonenluis. Zeven weken na zaai was er geen effect meer zichtbaar ten opzichte van onbehandeld.
• IRS 797 + Robbester, IRS 765, IRS 770, IRS 785, Bariard en Teppeki waren effectief in de beheersing van groene perzikluizen en BChV en beperkten het opbrengstverlies ten opzichte van niet behandelen.
